چیدمان (دومینوی)زندگی در کتیبه های هخامنشی چگونه ترسیم شده است ؟

حوش=خوش ، خوشحالی ،خوبی –آیات =نشانه ، مراسم جشن وعروسی، (امروزه به مراسمی که برای عزاداری  فوت شده گرفته می شود گویند.مثل بوتایدا آیات با = اینجا مراسم عزا است)---توی=جشن ،عروسی-مثل: بوتایدا  توی  با =اینجا عروسی (جشن ) است --یاما= وصل کردن ، پیوستن ، مثل :مونی  أونگا  یاما = اینرا به اون وصل کن ---توضیح در مورد جمله بالایی آنطور که اینجانب از متن این کتیبه متوجه شدم این هم نوعی از عمل انسان برای رسیدن به خدا است همانطور که  در متن های گذشته متوجه شدید انسانهای اولیه با حرکات دست و پای خود شبیه   به حرکات کاراته ، کانگ فو ،(که آنها هم به سبک های مختلف تقسیم شدند) خواستار رسیدن به خدا بودند واکنون می خواهند با گرفتن جشن و برپایی مراسم تشکر وقدر دانی خود را نشان دهد . برداشت مختلف از چگونگی رسیدن به خدا را می خواهد بیان کند –در اینجا سطر ششم تمام می شود در آغاز سطر هفتم :این جمله آمده است .—اِکو (آکو،اُکی،اَکی)  أوین  أویشا =Eku(AKu-Oky-Aky)   OYN   OYsha    = 1- تُخم  شادی وسرور  در جمع ما کاشتی ،مثل جمله – شونی  یرا  اِ کو =این را در زمین بکاری ها - 2- جمع ما را لبریز از شادی وسرور کردی .مثل جمله : سو أونگ  اوستیندان  آکو = آب از روی آن می ریزد (آب از آن لبریز است )-3- درس چگونگی کسب شادی وسروررا به جمع ما آموختی  - سِن اُکو اُکی =تو درس بخوان اُکی OKy(به خوبی درس آموختی ، به خوبی یک چیزی را فهمیدن ، به خوبی چیزی را انجام دادن ،درس گرفتن ،احتمالاً OKY انگلیسی از این گرفته شده است )-  4-شادی و سرور به جمع ما آوردی  مثل جمله : شونی اَ کی ل(ل :احتمالاً بعداً به زبان اضافه شده است حتی اکنون نیز برای کودک ، آموختن صدای  ل دشوار است) =آنرا بیاور ---خداوند برای انسان یک راهی را مشخص کرده هر چند این راه صعب العبور وبعضاً خطرناک هم باشد مثل کوهنوردانی که می خواهند قله کوهی را فتح کنند برای اینکه به چاله چوله  بین راه نیافتند ویا از سراشیبی قله کوه به پایین سقوط نکنند یک طنابی را به همدیگر وصل می کنند تا اگر یکی از آنها در چاله افتاد یا پایش سُر خورد به ته دره سقوط نکند اگر هم چنین شد  دیگران با سعی وتلاش خوداو را نجات می دهند این طناب یا ریسمان همان ریسمان الهی (با این تفاوت که آن سر طناب به مقصد قله کوه وصل است چون عده ای بایاری خداوند به قله کوه رسیده اند وسر طناب را محکم به نوک قله وصل کرده اند حتی با فریاد وهورا کردن ما را به سمت کوه راهنمایی می کنند اگر خوب گوش کنید صدای آنها را خواهید شنید ) اگر کسی این ریسمان را که در آن تمام خصوصیات انسانیت باهم جمع شده وبا آن ، این طناب بافته شده است  را ول کند اطمینان داشته باشید که به ته چاه و درّه سقوط خواهد کرد رسیدن به قله کوه وفتح بهشت به تنهایی میسر نخواهد بود رسیدن به قله کوه  یا جزیره آرزوها ویا مدینه فاضله با همت ویاری تمام کسانی میسر است که در این مسیر گام برداشته اند  اجداد ونیاکانمان این  را فهمیده اند ولی هنوزما آنرا درک نکرده ایم مسیر ومقصد همه مشخص است وآن سعادت بشریت وکسب موفقیت ورسیدن به آرزوهایمان وسعادت وبهروزی خود و فرزندانمان وکسانی است که ما را در این راه همراهی می کنند .وسیله  رسید ن مهم نیست بلکه روش وطریقه رسیدن  است که خداوند پیش روی ما قرار داده مثل مسابقه دو و میدانی استقامت است که دوندگان با استفاده از انواع وسایل  راه را  طی میکنند وقانون بازی این است که سد راه دیگری نشوند وسایل برای همه یکسان است وهمه از نقطه آغاز باهم شروع به حرکت می کنند واگر فرض بگیریم که این مسابقه برای اولین بار صورت گرفته برای کسانی که بار اول مسابقه می دهند واقعاً سخت ودشوار خواهد بود ولی مسابقه دهندگان دیگر مسیر را بهتر می شناسند وخطاهایی که مسابقه دهندگان قبلی انجام دادند انجام نخواهند داد وبهتر وزودتر به مقصد می رسند . واقعاً باید شخص کند ذهن باشد که با وجود خطاهای دیگران دوباره ودوباره آن خطا را تکرار کند پس از گذشتگان درس بگیریم وراه درست را انتخاب کنیم تا به سعادت برسیم . برای اینکه حال وهوایتان عوض شود یک متن طنز ولی آموزنده را برایتان باز گو می کنم . در بیابانی دوفرد غیر مسلمان تشنه و گرسنه به مسجد ی می رسند یکی از آنها به دیگری می گوید من خود را جای یک مسلمان جا می زنم واسمم را عوض می کنم تا به من برسند تو هم این کار را بکن واسم یک مسلمان را انتخاب کن  آن شخص که فرد صادقی بوده امتناع  میکند وارد مسجد می شوند .شخص ریا کار خود را یک مسلمان معرفی می کند امام مسجد اورا به اتاقی راهنمایی می کند تا استراحت کند شخص دیگر خودِ واقعی اش را معرفی می کند امام مسجد اورا به آشپزخانه راهنمایی میکند تا آب وغذا بخورد . چون آن ماه ماه رمضان بوده که مسلمانان در این ما ه صبح تا شب روزه می گیرند وچیزی نمی خورند. همیشه صادق باشید